Bomen snoeien

In het eindbeeld van een boom is soms uit estetische of veilighedsredenen een takvrije stam vastgelegd, bijvoorbeeld bij straat- en laanbomen. Door begeleidingssnoei krijg je een rechte, fout- een takvrije stam en een evenwichtige kroon. Om dit te bereiken worden de laagste takken en alle probleemtakken gesnoeit, dit houdt de begeleidingssnoei op en vermindert de hoeveelheid snoeiwerk later aanzienlijk. Bij somige bomen is geen takvrije stam vereist, bijvoorbeeld bij een solitaire parkboom die zijn natuurlijke groeivorm mag aannemen. Als er geen takvije stam moet zijn, is ook geen begeleidingssnoei nodig.

Snoeien om de blijvende kroon tot een minimum beperkt te houden is een uitzondering, geen regel. De probleemtakken, die een bedreiging kunnen vormen voor het voorbestaan aan de boom of de omgeving, kunnen wel weggehaald worden. Eenmaal de vereiste takvrije stamlengte bereikt is, vermindert het snoeiwerk dus aanzienlijk en moet slechts sporadisch ingegrepen worden.

Takken kunnen op vele manieren beschadigd worden: door een storm, ijzel, vandalisme, aanrijding,... Eventueel kan een tijdelijk onevenwicht aangehouden worden, waarbij meer takken aan de straatzijde worden weggenomen. Zo wordt niet teveel ineens gesnoeid, maar wordt toch zo vlug mogelijk de vrije doorrijhoogte gerealiseerd. Bij de volgende snoeibeurten wordt het evenwicht hersteld.

Bomen worden vaak getopt of alle gesteltakken worden ingekort. Omdat ze ‘te groot’ worden, teveel schaduw of bladval geven. Of ze staan in de weg bij werken of zelfs zonder enige aanwijsbare reden. Het is een omstreden maatregel omdat de boom verminkt en verzwakt word. Dat de boom verder groeit, is voor veel mensen een teken dat het allemaal niet zo slecht kan zijn voor de boom. Maar als dezelfde boom een paar jaar later afbreekt en schade aanricht, denkt niemand aan het ‘snoeiwerk’ van jaren terug.